Υπάρχει, λοιπόν, μια μεγάλη παρεξήγηση σχετικά με το Παλαιστινιακό ζήτημα και με την Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό. Το διαπίστωσα και στην αλληλεπίδρασή μου με κάποιους από τους γνωστούς & φίλους τις τελευταίες ημέρες.
Κάποιοι νομίζουν ότι η προτεινόμενη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ δεν είναι παρά μία ακόμη «ενοχλητική» ζητιανιά για …προσοχή, για …φιλανθρωπία, με δυό λόγια σα να τους ζητάει κάποιος ΚΑΤΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ.
Καμία σχέση.
Τι να δώσει (και σε ποιόν) ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης, που έχει επιτρέψει στη συμμορία των Βρυξελλών να γυρίσει την ευρωπαϊκή κοινωνία στον 19ο αιώνα, αν όχι στον μεσαίωνα ;
Τι να δώσει (και σε ποιόν) ο μέσος Έλληνας «πολίτης» που ανέχεται μια δεκαετία τώρα τις Αγορές να διαλύουν τη χώρα, την πατρίδα και την κοινωνία ;
Τι να δώσουν ; Ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Μιλώντας για Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, μιλάμε για ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, για δημιουργία ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ, για δημιουργία μιάς (ετεροβαρούς κατά βάσιν) Σχέσης.
Ακόμη πιο απλά:
Ένας λαός, μιά Κοινωνία, έτσι όπως έχουμε καταντήσει εμείς σήμερα, το μόνο που μπορεί σε μια Σχέση με τον Παλαιστινιακό λαό είναι ΝΑ ΛΑΒΕΙ, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι κυρίως (σε αναλογία της τάξης του 70% πρός 30%) ΝΑ ΠΑΡΕΙ.
Να πάρει ΚΟΥΡΑΓΙΟ (από το κουράγιο τους), να πάρει ΑΝΥΠΑΚΟΗ (από την Ανυπακοή τους), να πάρει ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ (από την Αξιοπρέπειά τους) και τέλος Αγάπη για Ελευθερία (από τη δική τους αδιαπραγμάτευτη Αγάπη για Ελευθερία).
Επομένως εκείνοι οι (λίγοι) γνωστοί & φίλοι που δυσανασχετείτε όταν βλέπετε π.χ. μια αναφορά για τη σφαγή στη Γάζα από το Κράτος των Σιωνιστών και ακούτε τη λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, μην το βάζετε στα πόδια… δεν σας ζητά κανείς κάτι, για να λάβετε είναι, όχι για να δώσετε !
Κάποιοι νομίζουν ότι η προτεινόμενη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ δεν είναι παρά μία ακόμη «ενοχλητική» ζητιανιά για …προσοχή, για …φιλανθρωπία, με δυό λόγια σα να τους ζητάει κάποιος ΚΑΤΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ.
Καμία σχέση.
Τι να δώσει (και σε ποιόν) ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης, που έχει επιτρέψει στη συμμορία των Βρυξελλών να γυρίσει την ευρωπαϊκή κοινωνία στον 19ο αιώνα, αν όχι στον μεσαίωνα ;
Τι να δώσει (και σε ποιόν) ο μέσος Έλληνας «πολίτης» που ανέχεται μια δεκαετία τώρα τις Αγορές να διαλύουν τη χώρα, την πατρίδα και την κοινωνία ;
Τι να δώσουν ; Ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.
Μιλώντας για Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, μιλάμε για ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, για δημιουργία ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ, για δημιουργία μιάς (ετεροβαρούς κατά βάσιν) Σχέσης.
Ακόμη πιο απλά:
Ένας λαός, μιά Κοινωνία, έτσι όπως έχουμε καταντήσει εμείς σήμερα, το μόνο που μπορεί σε μια Σχέση με τον Παλαιστινιακό λαό είναι ΝΑ ΛΑΒΕΙ, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι κυρίως (σε αναλογία της τάξης του 70% πρός 30%) ΝΑ ΠΑΡΕΙ.
Να πάρει ΚΟΥΡΑΓΙΟ (από το κουράγιο τους), να πάρει ΑΝΥΠΑΚΟΗ (από την Ανυπακοή τους), να πάρει ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ (από την Αξιοπρέπειά τους) και τέλος Αγάπη για Ελευθερία (από τη δική τους αδιαπραγμάτευτη Αγάπη για Ελευθερία).
Επομένως εκείνοι οι (λίγοι) γνωστοί & φίλοι που δυσανασχετείτε όταν βλέπετε π.χ. μια αναφορά για τη σφαγή στη Γάζα από το Κράτος των Σιωνιστών και ακούτε τη λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, μην το βάζετε στα πόδια… δεν σας ζητά κανείς κάτι, για να λάβετε είναι, όχι για να δώσετε !
Τ.Σ.