Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα Προτάγματα των καιρών μας

Ιστοσελίδα για την ενθάρρυνση της συμμετοχής μας στην πολιτική και κοινωνική ζωή

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Αρχική σελίδα

Αναρτήσεις

Editorial :

Ιανουαρίου 29, 2021

Οι δύο Ελλάδες σήμερα

Μαΐου 31, 2023

Ας μην αφήσουμε τόν Μικροαστισμό να μας θάψει...

Δεκεμβρίου 11, 2022

Τα Προτάγματα των καιρών μας

Μαΐου 29, 2022

20 Μαρτίου 2003 (πρίν 19 χρόνια)

Μαρτίου 19, 2022

Αγάπη Μόνο

Αυγούστου 31, 2021

Καλή Σχολική Χρονιά ! (upd Σεπτέμβρης 2022)

Αυγούστου 22, 2021

ο Μινώταυρος πού κατατρώει τά παιδιά μας κι εμείς ως άθλιοι, ελεεινοί, άβουλοι & μοιραίοι

Αυγούστου 22, 2021

Περισσότερες αναρτήσεις

taprotagmata

Επίσκεψη σε προφίλ

Αρχείο

Μαΐου 20231
Δεκεμβρίου 20221
Μαΐου 20221
Μαρτίου 20221
Αυγούστου 20214
Ιουλίου 20214
Ιουνίου 20215
Μαΐου 20211
Απριλίου 20212
Μαρτίου 20212

Ιανουαρίου 20211

Εμφάνιση περισσότερων Εμφάνιση λιγότερων

Αναφορά κατάχρησης

Δημοφιλείς Αναρτήσεις

Και τι μπορούμε να κάνουμε για να δημιουργήσουμε κάτι Καινούργιο, κάτι Αληθινό ?

Αυτό ρωτά ο περισσότερος κόσμος σε όποιο ιδεολογικό χώρο και αν ‘ανήκει’, εννοώντας ότι στα δέκα χρόνια της κρίσης (2010 - 2020) καθώς και στα τρία τελευταία (της ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ διαχείρισης της πανδημίας & τη διάλυση τού Ε.Σ.Υ., τής ωμής κάλυψης τών κυκλωμάτων ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΩΝ & trafficking καί, πάνω απ' όλα, τής ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ των ΤΕΜΠΩΝ από τήν ανάλγητη & απολύτως αμετανόητη Συμμορία Μητσοτάκη) θεωρεί ότι έχει εξαντλήσει όλα όσα μπορούσε να σκεφτεί ως διαφορετικά και πλέον πρέπει να υπομείνει μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Με μια προσεκτικότερη ματιά όμως θα δούμε ότι ελάχιστοι άνθρωποι μπόρεσαν (και θέλησαν) να σκεφτούν κάτι πραγματικά διαφορετικό από τον μηχανικό τρόπο που συνήθισαν να λειτουργούν . Π.χ. εδώ στην Ελλάδα, όλοι οι ιδεολογικοί, πολιτικοί & κοινωνικοί "χώροι" έκαναν ακριβώς τα ίδια με ό,τι έκαναν πρό κρίσης (ή έκαναν πράγματα επιφανειακά μόνον διαφορετικά, μα στηριγμένα στις ίδιες βασικές αδυναμίες, στίς ίδιες ψυχικές στάσεις κ.λ.π.

Αντισυστημικότητα από τα Lidl και Ορθολογισμός από τα Jumbo... Και όμως, υπάρχουν ενδιάμεσοι δρόμοι

Το Σύστημα των Αγορών, το παγκόσμιο Κεφάλαιο έχει (όπως όλα άλλωστε σε τούτο τον κόσμο) εσωτερικές αντιθέσεις. Γιά να δούμε: Δυο μεγάλες τάσεις, δύο μεγάλα «στρατόπεδα» έχουν δημιουργηθεί μέσα στους κόλπους της Αυτοκρατορίας και, βέβαια, η σύγκρουσή τους δεν έχει να κάνει με κάποια «αμφιβολία» σχετικά με το εάν είναι …τίμιο, σωστό και δίκαιο οι οικονομικές Ολιγαρχίες να κατέχουν τον πλανήτη (και κάθε έμβυο όν πάνω σε αυτόν) αλλά έχει να κάνει με τη διαφωνία τους σχετικά με τις ΜΕΘΟΔΟΥΣ για την καλύτερη (και πιο μακροχρόνια) ευόδωση του ΚΟΙΝΟΥ τους σκοπού, δηλαδή της Αέναης πολιτικής Κυριαρχίας και της ανεμπόδιστης διατήρησης των προνομίων τους και της Εξουσίας τους. Στη ναυαρχίδα της Αυτοκρατορίας, τις Η.Π.Α., η αντίθεση αυτή εκφράζεται, στο πολιτικό εποικοδόμημα, με τα δύο μεγάλα Μπλόκ (διεκδίκησης της) Εξουσίας: ΤΡΑΜΠ vs ΜΠΑΪΝΤΕΝ Θα ήταν παράλογο, λοιπόν, τα δύο αυτά «στρατόπεδα» να μην εκφράσουν την μεταξύ τους αντίθεση: τόσο στα ζητήματα διατήρησης Γεωπολιτικής Ισχύος της Δύσης

Η Ενότητα ως κοινωνικός άθλος, τέχνη & υπέρβαση

Το Kintsugi είναι ιαπωνική μέθοδος για την επισκευή σπασμένων κεραμικών με ειδική λάκα ανάμεικτη με χρυσό, ασήμι ή πλατίνα. Ως φιλοσοφία αντιμετωπίζει το σπάσιμο και την επιδιόρθωση ως μέρος της ιστορίας του αντικειμένου και προσπαθεί να ενσωματώσει ορατά την επισκευή στο νέο κομμάτι αντί να το μεταμφιέσει. Η διαδικασία συνήθως καταλήγει σε κάτι ΑΚΟΜΗ πιο όμορφο από το πρωτότυπο: «...Όχι μόνο δεν υπάρχει προσπάθεια να κρυφτεί η ζημιά, αλλά η επιδιόρθωση είναι κυριολεκτικά φωτισμένη... ένα είδος σωματικής έκφρασης του πνεύματος...». Αν δούμε, λοιπόν την γενικευμένη Κοινωνική ΔΙΧΟΝΟΙΑ (και τον θρυμματισμό του κοινωνικού Ιστού που προκαλεί) ως φαινόμενο εκφυλιστικό, ως κοινωνικό θάνατο, θα αναζητήσουμε τότε τον Τρόπο, τον άθλο της Σύνδεσης, τη συνειδητή επιδίωξη της Σχέσης (με όλα τα ...φοβερά και τρομερά που κουβαλάει μαζί της) θα επιδιώξουμε τον πνευματικό κόπο της ΑΝΑ-ΣΥΝΘΕΣΗΣ. Και αυτή η διαδικασία κάθε άλλο παρά είναι μιά χλιαρή διαδικασία Μεσότητας (κάποιες φορές η μεσότητα εί

Περί Συνέλευσης

Αρκετοί φίλοι με ρωτούν γιατί αποδίδω μια τέτοια καθοριστική σημασία στη Συν-έλευση των ανθρώπων και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα (της πολυκατοικίας, της γειτονιάς, της πόλης, της χώρας, της Ανθρωπότητας). Όχι βέβαια επειδή «έχει φάση», άλλωστε τις περισσότερες φορές μια σοβαρή Συνέλευση είναι μια διαδικασία χρονοβόρα & κοπιαστική. Ακόμα «χειρότερα», είναι πολλές φορές μια διαδικασία ματαιωτική, γκρεμίζει βάναυσα την αυτάρεσκη φαντασίωση ότι σε αυτό τον κόσμο και σε αυτή την ζωή, υπάρχουμε μόνον εμείς και οι δικές μας επιθυμίες. Για φαντάσου ! Δηλαδή τι ; Πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη και τις επιθυμίες (ακόμη χειρότερα: την ύπαρξη) και Άλλων ; Οι οποίες επιθυμίες των Άλλων έρχονται πολλές φορές σε μικρή ή και σε πλήρη αντίθεση με τις δικές μας ; Δηλαδή τι ; Οι συγκάτοικοι στην πολυκατοικία, οι συγκάτοικοι στη γειτονιά & στην πόλη, οι άνθρωποι που ζούμε σε κάθε χώρα και, τέλος, όλοι οι άνθρωποι που μοιραζόμαστε το κοινό μας σπίτι, τον πλανήτη Γή, ΔΕΝ είναι απλώς ένα …ντεκόρ του

Από το Blogger