Ρώμη: Ιταλίδες ένοπλες Αντιφασίστριες, ενάντια στίς φασιστικές διμοιρίες του Μουσολίνι
Δεν υπήρξε ούτε ένας από τους Μεγάλους Ποιητές (όλων των Τεχνών) που να μην υποφέρει για τα πραγματικά γεγονότα, των δικών του ημερών, του δικού του καιρού, που να μην παίρνει σαφή θέση ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνουν, ΣΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΧΡΟΝΟ ...
Κανείς από τους πραγματικά μεγάλους δεν σκάρωνε αυτάρεσκα απολίτικα φληναφήματα, την ώρα που στο δρόμο κυλούσε ποτάμι το αίμα των Αθώων (παιδιών, γυναικών, λαών).
Ο μέγιστος των ποιητών, ο Μάνος Χατζιδάκις, την ώρα που στη Λατινική Αμερική στήνονταν οι δολοφονικές Χούντες του Πινοσέτ & του Βιντέλα (από την Cia, τίς Η.Π.Α. και τίς...Αγορές) επικοινωνούσε με τους έλληνες πολίτες μέσω του θρυλικού Τρίτου προγράμματος και τους μιλούσε για το Πρόσωπο του Τέρατος...
Κι εμείς ΣΗΜΕΡΑ ;
Τί μπορούμε άραγε να κάνουμε ;
Συζητούσα τις προάλλες με έναν φίλο, καλόκαρδο και καλοπροαίρετο άνθρωπο, η βασική κοινωνική στάση του οποίου συνοψίζεται στο εξής δόγμα:
Σε σχέση με το να εκτίθεται κανείς (ο ίδιος ή τα παιδιά του) στους κινδύνους και τις απογοητεύσεις των κοινωνικών αγώνων, είναι πιο "αποτελεσματικό" και πρακτικό να υποχωρεί από τις απαιτήσεις, προσδοκίες του (σε μισθό, δικαιώματα, ελεύθερο χρόνο κ.λ.π.), να «κοιτάζει τη δουλειά του» και να διευρύνει την καρδιά του ώστε να αντέχει λίγο περισσότερες στερήσεις, απογοητεύσεις, ματαιώσεις κ.λ.π. και τα υπόλοιπα «θα πάνε καλά».
Του έθεσα λοιπόν το ερώτημα αν θα άντεχε να ζήσει με την οικογένειά του στη Σικελία, σε μια από τις πόλεις που κυβερνώνται από τη Μαφία.
Είδα ότι άρχισε να δυσκολεύεται...
Κατάλαβε ότι αυτό το μοντέλο κοινωνικής στάσης είναι διάτρητο: Το θέμα δεν είναι να μάθει ο άνθρωπος «να περνάει και με λιγότερα». Αυτό, σε κάποιες περιπτώσεις είναι και σωστό και αυτονόητο και χρήσιμο.
Το θέμα ΟΜΩΣ είναι ότι, αν ο κοινωνικός έλεγχος έχει εκχωρηθεί σε μηχανισμούς Μαφίας, το τίμημα δεν είναι ότι θα σου ζητηθεί να περάσεις απλώς με «λιγότερα», αλλά θα είναι η απαίτηση των μηχανισμών αυτών για απόλυτο έλεγχο και εξουσία επάνω στη βιολογική (σωματική, ψυχική, πνευματική) οντότητά σου.
Η πιό αδίστακτη Μαφία των καιρών μας είναι η επίσημη, "νόμιμη" (ενίοτε και "εκλεγμένη") παγκόσμια καπιταλιστική Ολιγαρχία των Αγορών.
Αυτό που θα πρέπει να αναστατώνει κάθε φυσιολογικό πλάσμα (και κάθε στοιχειωδώς υγιή κοινωνία) μπροστά στον κίνδυνο να πέσουν στα δίχτυα μιάς τέτοιας κατάστασης, δεν είναι ότι θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν "λιγάκι" σε όσα δικαιώματα απολάμβαναν μέχρι εκείνη της στιγμή, παρά είναι η προοπτική της πλήρους αιχμαλωσίας στα χέρια μηχανισμών που θα ζητούν να επιβάλουν, αμέσως μετά, νέες & διαρκώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις με τελικό στάδιο τον απόλυτο εξανδραποδισμό.
Το Κακό γιγαντώνεται όταν οι απλοί άνθρωποι, βουτηγμένοι στον μικροαστισμό και στην αυτοκαταστροφική τους ανευθυνότητα, αποδέχονται τη Μαφία όχι μόνο να έχει κάποια περιορισμένη εξουσία, αλλά τήν αφήνουν ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ακόμη και ΝΑ ΘΕΣΠΙΖΕΙ τις Κοινωνικές Αξίες, τους Νόμους & την Τιμωρία, με δυό λόγια, να θεσπίζει ακόμη και το ίδιο το λειτουργικό σύστημα (το ...σόφτγουερ, που λέμε στο χωριό μου) το οποίο έχει ανάγκη κάθε Κοινωνία για να υπάρξει !!!
«Δηλαδή, δεν είναι καλύτερο να υπάρχει μια βάρβαρη και εκφυλισμένη Εξουσία, από το να μην υπάρχει τίποτε ; από το χάος ; »
Προφανώς και απαιτούνται όρια, νόμοι, τάξη, κοινωνικά συμβόλαια κ.λ.π.
Όλο και κάποιους καλύτερους, όμως, αντί για Μαφιόζους, μπορούμε και επιβάλλεται να επιλέξουμε για να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Με πιο απλά λόγια:
Προκειμένου να περιορίσουμε ή να θεραπεύσουμε μια ατομική «υπερβολή» που διακρίνουμε π.χ. στο παιδί μας (μια μικροεξάρτηση, την σπατάλη χρημάτων κ.λ.π.), μάλλον δεν θα προσλαμβάναμε ποτέ έναν παιδoβιαστή, έναν έμπορο ναρκωτικών ή έναν νταβατζή ως σύμβουλο ή θεραπευτή !...
Τ.Σ.
Υ.Γ. Για όλες τίς δήθεν "ρομαντικές" ψυχές που "καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται", αλλά την ίδια στιγμή ανέχονται την οργανωμένη (ταξική) βία εναντίον του λαού & της νεολαίας και την εξίσου οργανωμένη λεηλασία & καταστροφή του Φυσικού μας περιβάλλοντος από το Μαφιόζικο "ελληνικό" Κράτος το οποίο λειτουργεί ως το Συλλογικό Εκτελεστικό Όργανο (το μακρύ χέρι) της Κάστας που λυμαίνεται την πατρίδα μας, δηλαδή της ελληνικής (κομπραδόρικης) Ολιγαρχίας και των ξένων πρεσβειών (Αμερικάνικης, Ισραηλινής, Γερμανικής, Αγγλικής, με αυτή τη σειρά).
Για όλες λοιπόν αυτές τίς νωθρές & τρυφηλές ψυχές της μικροαστικής Ιδιώτευσης, ο θεωρούμενος ...δαντελένιος & "ευαίσθητος" Μάνος Χατζιδάκις δίνει τη σαφή του θέση και απάντηση (από το 6:20 min έως το τέλος) στο διαχρονικό ερώτημα:
Για όλες λοιπόν αυτές τίς νωθρές & τρυφηλές ψυχές της μικροαστικής Ιδιώτευσης, ο θεωρούμενος ...δαντελένιος & "ευαίσθητος" Μάνος Χατζιδάκις δίνει τη σαφή του θέση και απάντηση (από το 6:20 min έως το τέλος) στο διαχρονικό ερώτημα:
Πώς μπορούμε (οι λαοί, οι απλοί πολίτες) να αντισταθούμε στο Εκάστοτε πρόσωπο του Τέρατος ?