Ο Κυρίαρχος κοινωνικός Χαρακτήρας στην πατρίδα μας είναι ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΟΣ χαρακτήρας
Και όπως πάντα συμβαίνει, αυτό δεν αφορά ΜΟΝΟΝ τα οικονομικά στρώματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως Μικροαστικά με όρους Πολιτικής Οικονομίας.
Σε κάθε Κοινωνία κυριαρχεί πάντα ένας κοινός Χαρακτήρας που επηρεάζει ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες οικονομικές τάξεις (π.χ. την τάξη των αγροτών, των μισθωτών, των ανέργων κ.λ.π.) συνήθως με τρόπο καθοριστικό.
Τα (όποια) προτερήματα και τα (όποια) ελαττώματα του γενικού αυτού Χαρακτήρα, ενσωματώνονται (κυριολεκτικά) από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών κάθε κοινωνίας: αρκεί κανείς να δεί τις διαφορετικές κυρίαρχες αξίες π.χ. στους πρωτόγονους λαούς, στην αρχαία Αθήνα, στις περήφανες κοινωνίες των Ινδιάνων, στην Ευρώπη της φεουδαρχίας & του μεσαίωνα, στον δυτικό Καπιταλισμό, στις θεοκρατικές κοινωνίες του μουσουλμανικού κόσμου κ.λ.π..
Κυρίαρχο, κατά την κρίση μου, ελάττωμα του Μικροαστικού Χαρακτήρα είναι ο χαμαιλεοντισμός, αυτό που ευγενικότερα λέγεται και Κομφορμισμός....
Και το πρόβλημα δεν είναι (μόνον) ηθικοπλαστικής τάξεως (π.χ. η αξιολογική κρίση ότι «δεν είναι καλό πράγμα να είσαι κομφορμιστής & χαμαιλέοντας»).
Το πρόβλημα (για τέτοιες κοινωνίες, σαν και τη δική μας) εμφανίζεται με δύο τρόπους:
Πρώτον: οι Μικροαστοί καθίστανται, σταδιακά, απολύτως ανίκανοι να δημιουργήσουν σταθερές κοινωνικές σχέσεις, αυτό που συνάπτουν (όχι δημιουργούν, συνάπτουν) είναι επιπόλαιες, χρηστικές, επιφανειακές συναλλαγές.
Καθίστανται, έτσι, σταδιακά ανίκανοι να διατηρήσουν ζωντανή οποιαδήποτε Κοινωνία, οτιδήποτε Κοινόν, οποιαδήποτε Συν-έλευση.
Ενώ επί 360 μέρες το χρόνο ασχολούνται, λοιπόν, μόνο με «την πάρτη τους», μόνο με τα δικά τους μικροσυμφέροντα και γράφουν (με επιδεικτικό, μάλιστα, τρόπο) στα παλιά τους τα παπούτσια όλους τους άλλους (όλες τις άλλες κοινωνικές ομάδες & κατηγορίες αλλά, βέβαια, και όλους τους υπόλοιπους μικροαστούς) ξαφνικά, μόλις εμφανιστεί ένα οποιοδήποτε ζήτημα που δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν οι ίδιοι ατομικά, τότε ….εκρήγνυνται !!!
Τότε, λοιπόν, (και βέβαια μόνο για εκείνες τις πέντε υπόλοιπες μέρες του χρόνου που απαιτούνται για το δικό τους μόνο ζήτημα) βγαίνουν στα κάγκελα και …ουρλιάζουν:
«Μα που είναι το Κράτος, μα πού είναι η …Κοινωνία, είστε όλοι ηλίθιοι ; είστε όλοι αδιάφοροι για αυτό που μου συμβαίνει ; Υπάρχει Δικαιοσύνη ; έχουμε …Δημοκρατία ;»
Μα η απάντηση καλοί μου άνθρωποι (και καλές μου και καλ@ μου) είναι απλή:
Η Κοινωνία, το Κράτος, η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη βρίσκεται εκεί ακριβώς που την έχετε πεταμένη, εγκαταλελειμμένη, υποτιμημένη και βιασμένη τις 360ημέρες που πέρασαν, ασχολούμενοι μόνον «με τον Κώλο σας» και με τα μικροσυμφέροντά σας, δηλαδή στο Πουθενά, στα Αζήτητα.
Τι δεν καταλαβαίνετε ;
Παραδείγματα:
Το 2010 και 2011, όταν κάποιες (λίγες) χιλιάδες ανθρώπων δέχονταν τις δολοφονικές επιθέσεις των Μ.Α.Τ. (για λογαριασμό & υπό τις διαταγές της Αμερικάνικης Πρεσβείας, της Ε.Ε. και της ελληνικής ολιγαρχίας πού ήθελαν μέσα από φωτιά & αίμα να περάσουν τα Μνημόνια και τα "μεσοπρόθεσμα" προγράμματα), τότε λοιπόν οι κατά φαντασίαν Μικρομεσαίοι νοικοκυραίοι στάθηκαν όχι απλώς ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ, αλλά συνειδητά και χαιρέκακα ΑΠΕΝΑΝΤΙ, όπου το "χαιρέκακα" δεν είναι ψυχολογισμός, ούτε αξιολογική κρίση, είναι απολύτως ερμηνεύσιμη κοινωνική αντίδραση, ταξικής φαντασίωσης και πολιτικής θέσης: «είμαστε μάγκες εμείς φίλε, κονομημένοι & πετυχημένοι να ξέρεις, δεν είμεθα τίποτε «άπλυτοι» διαδηλωτές, κατάλαβες ; δεν μας ενδιαφέρουν εμάς, ούτε μας αγγίζουν ούτε μνημόνια, ούτε τίποτα, έχουμε τίς καβάντζες μας, τα κονέ μας, ψηφίζουμε Αντώνη Σαμαρά, σαλονικιό Βαγγέλα Βενιζέλο, Γιωργάκη Παπανδρέου, Αντρέα Λοβέρδο Μάκη Βορίδη & Κυριάκο Μητσοτάκη και άμα σας γουστάρει, 'ντάξει ;».
Και μετά ; τί έγινε μετά ;
Θυμηθείτε λοιπόν: Φρουτέμποροι, μεσάζοντες ροδάκινου & βερίκοκου Βέροιας, Βολιώτες «πετυχημένοι» έμποροι & «επιχειρηματίες» ψηφοφόροι του Μπέου (ναι, στον Βόλο είναι δήμαρχος ο …Μπέος), πατριώτες (κατά δήλωσή τους) και Χριστιανοί (κατά φαντασίαν), σαλονικιοί τουριστικοί πράκτορες, νταβαντζήδες, συνεργάτες της Βουλγαρικής, Αλβανικής & Ρουμανικής Μαφίας, μεγαλοξενοδόχοι, & λοιποί «επιχειρηματίες», Σερραίοι ...εισοδηματίες καβαντζωμένοι γύρω από το brand name «Καραμανλής» και λοιποί …άριστοι, βρέθηκαν λίγα χρόνια μετά, να τρώνε χημικά στην πλατεία Συντάγματος (η Ιστορία έχει χιούμορ) και να κλαψουρίζουν γιατί τους έκαναν …βαβά τα Μ.Α.Τ. στο συλλαλητήριο για το όνομα των Σκοπίων, μιάς και οι ίδιοι είχαν πιστέψει, τα βούρλα, ότι θα κατέβουν μια εκδρομή τύπου Κ.Α.Π.Η. (ή όλες οι "μανούλες" μετά το συλλαλητήριο στο Alou Fan Park και στο εκπτωτικό χωριό για shopping και selfies) με μπροστάρη τον Πέτρο Γαϊτάνο και κάτι βαψομαλλιάδες απόστρατους Στρατηγούς & Ναύαρχους και μόλις έβλεπε όλον αυτό τον ΘΙΑΣΟ, η Αμερικάνικη πρεσβεία, το Ν.Α.Τ.Ο. και η ελληνική ολιγαρχία, θα …σκιάζονταν και θα έπαιρναν πίσω το όνομα που είχαν επιλέξει !
Έπειτα, οι Μικροαστοί της Αριστεράς, χάρηκαν που ο Τσίπρας «την έφερε» στους Μακεδονομάχους, αγνοώντας ότι εκτός από τα προαναφερθέντα σούργελα, η ΑΝΤΙΘΕΣΗ της συντριπτικής πλειοψηφίας ΚΑΙ των λαϊκών στρωμάτων ήταν καθολική (υπερέβαινε το 70%, όπως συνέβη και με το ξεπούλημα του δημοψηφίσματος του 2015).
Χάρηκαν ακόμη περισσότερο, τα βούρλα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφτίλισε κάθε πρόσχημα αστικής δημοκρατίας παρατείνοντας την παραμονή του στην Καρέκλα με τις (προδήλως εξαγορασμένες, μία προς μία) ψήφους «εμπιστοσύνης» της δεξιάς λουμπεναρίας (Κατερίνα Παπακώστα, Έλενα Κουντουρά, Ζουράρις, Τέρενς Κουίκ, αποκόμματα ΚΙΝΑΛ κ.λ.π.).
Σήμερα, αυτοί οι ίδιοι Αριστεροί Μικροαστοί κλαψουρίζουν γιατί η Κυβέρνηση (του Κυριάκου Μητσοτάκη σήμερα) γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την κοινωνική πλειοψηφία….
Έπος !
Ο κατάλογος της Μικροαστικής Ασυναρτησίας θα μπορούσε να είναι ατελείωτος (για το εργασιακό νομοσχέδιο, τους εμβολιασμούς, την ανάγκη ενίσχυσης του ΕΣΥ, για τα πάντα).
π.χ. άνθρωποι (βαμμένοι Νεοφιλελέδες δεξιοί) που γνωρίζουν καλά ότι αυτές οι πολιτικές δεν έχουν την έγκριση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και μπορούν να επιβληθούν μόνο διά της βίας, με Συνταγματικές Εκτροπές (σας θυμίζει κάτι κάποιος …ουρανοκατέβατος με ΜΑΤ & δακρυγόνα, Λουκάς Παπαδήμος ;) με ανηλεή & βρώμικη Κρατική προπαγάνδα, με αδίστακτη Κρατική Καταστολή και με Ιστορικές προδοσίες εκ των άνω (όπως με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος 2015), όλοι αυτοί λοιπόν σήμερα έχουν λυσσάξει για την Κοινωνική ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ και ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ που δείχνουν όσοι έχουν επιφυλάξεις ή και άρνηση να εμβολιαστούν έναντι της covid-19 (και τους οποίους αποκαλούν υποτιμητικά …Ψεκασμένους).
Ενώ, βέβαια, το γεγονός ότι προκλητικά και με όλους τους τρόπους, επιδεικνύουν οι περισσότεροι εξ’ αυτών ότι θα ξαναψηφίσουν τον προσωπικό φίλο τουλάχιστον δύο διακεκριμένων Παιδοβιαστών (Λιγνάδη, Γεωργιάδη) τον ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ο οποίος ευθέως δηλώνει ότι θα διαλύσει ΑΜΕΣΑ ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το ΕΣΥ) δεν τούς δημιουργεί κανέναν σκεπτικισμό, καμία εσωτερική σύγκρουση (it's O.K. που λέμε στα χωριά) και θα ψηφίσουν έτσι «επειδή έτσι γουστάρουμε, επειδή έτσι καβλώνουμε καλέ, δεν είμαστε τίποτε πλεμπαίοι εμείς να μην έχουμε τα πακέτα μας στην καβάντζα ή στα νησιά Καιμάν μαζί με τη Μαρέβα».
Αυτό λοιπόν το αντιλαμβάνονται ως δικαίωμά τους (να ζήσουμε εμείς και οι υπόλοιποι στα αρχίδια μας πώς θα επιβιώσετε, οι «ισχυροί» επιβιώνουν στη ...φύση) αλλά, την ίδια στιγμή, «εκπλήσσονται» και γίνονται «έξαλλοι» που (απ' όσο φαίνεται) μπορούν και άλλοι άνθρωποι (όχι μόνον οι ίδιοι) να σκέπτονται και να ενεργούν πάνω σε αυτή τη βάση, δηλαδή του «να ζήσουμε εμείς και οι υπόλοιποι στα αρχίδια μας τί θα κάνετε...».
Καλό ;
Δεύτερον: Σε κάθε περίπτωση, πάντως, εάν ήταν μόνο αυτό έτσι όπως το ανέλυσα παραπάνω, θα μιλούσαμε για ένα πολύ σημαντικό Κοινωνικό Κόστος (κοινωνική ζημιά), το οποίο όμως πιθανώς να μην έφτανε έως την απόλυτη Καταστροφή.
Και έτσι πράγματι γίνεται στις περιόδους της Καπιταλιστικής «ανάπτυξης» όπου η αντικατάσταση των σχέσεων με συναλλαγές «εξισορροπείται» από τις «ηδονές» του Καταναλωτισμού και του Φαίνεσθαι. Όταν όμως ξεσπούν οι βίαιες Κρίσεις του Καπιταλιστικού Λογισμικού (οπότε καταρρέουν και διαλύονται οι φούσκες «ασφάλειας», «ευδαιμονίας» και ατομικισμού) τότε ο Τρόμος που πλημμυρίζει τις τρυφηλές και κακομαθημένες Μικροαστικές ψυχές συσσωρεύεται σε Καταστροφική ενέργεια ίση με δέκα ατομικές βόμβες μαζί, ΕΝΕΡΓΕΙΑ που αναζητά ΑΜΕΣΗ διέξοδο (ή αλλιώς: «ανακούφιση», αν προτιμάτε και δεν σας εγείρονται σεξουαλικοί συνειρμοί….).
Αρκεί κανείς να μελετήσει την μικροαστική Γερμανία του μεσοπολέμου για να κάνει το …μεταπτυχιακό του για το πώς ο δήθεν άκακος, μετριοπαθής, χαμηλοβλεπούσος Μικροαστός, μόλις «έσφιξαν τα γάλατα» βρήκε άμεση "διέξοδο" στο Ναζισμό και στον Αδόλφο Χίτλερ και αν μας θυμίζει κάτι το 1.000.000 ψηφοφόροι της εγκληματικής νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα των μνημονίων.
Το πρόβλημα, λοιπόν, στην πατρίδα μας ΣΗΜΕΡΑ είναι ότι αυτή η Καταστροφική Ορμή δεν εκφράστηκε (ούτε «εκτονώθηκε» ακόμη).
Η Καταστροφική αυτή Ενέργεια, αυτό το Καταστροφικό ΔΥΝΑΜΙΚΟ (μετρημένο σε μονάδες …Joule) είναι εδώ, δίπλα μας, γύρω μας και (για φανταστείτε: ακόμη και…εντός μας !) και ζητά είτε την άμεση ικανοποίηση – «ανακούφισή» του, είτε τη σοβαρή, ενήλικη, πολιτική & Κοινωνική διαχείρισή του.
Προτείνω το δεύτερο.
Θα συνεχίσουμε με επόμενη ανάρτηση.
Τ.Σ.