Ο Κυρίαρχος κοινωνικός Χαρακτήρας στην πατρίδα μας είναι ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΟΣ χαρακτήρας
Και όπως πάντα συμβαίνει, αυτό δεν αφορά ΜΟΝΟΝ τα οικονομικά στρώματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως 'μικροαστικά' με όρους πολιτικής οικονομίας, αφού σε κάθε εποχή αναδεικνύεται ένας κοινός, κυρίαρχος Κοινωνικός Χαρακτήρας που εκπορεύεται από τήν άρχουσα οικονομική τάξη, και επηρεάζει βαθιά όλες τις υπόλοιπες οικονομικές τάξεις.
Τα (όποια) προτερήματα και τα (όποια) ελαττώματα του γενικού αυτού Χαρακτήρα, ενσωματώνονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών κάθε κοινωνίας.
Κυρίαρχο ελάττωμα του Μικροαστικού Χαρακτήρα είναι ο Κομφορμισμός.... και το ζήτημα δεν είναι (μόνον) ηθικοπλαστικής τάξεως (π.χ. η αξιολογική κρίση ότι «δεν είναι καλό πράγμα να είσαι κομφορμιστής»), αλλά έχει και μιά άμεση, πολύ πρακτική διάσταση :
Οι Μικροαστοί καθίστανται, σταδιακά, απολύτως ανίκανοι να δημιουργήσουν σταθερές κοινωνικές σχέσεις, αυτό που συνάπτουν (όχι δημιουργούν, συνάπτουν) είναι επιπόλαιες, χρηστικές, επιφανειακές συναλλαγές. Καθίστανται, έτσι, σταδιακά ανίκανοι να διατηρήσουν ζωντανή οποιαδήποτε Κοινωνία, οτιδήποτε Κοινόν.
Ενώ επί 360 μέρες το χρόνο ασχολούνται, λοιπόν, μόνο με «την πάρτη τους», μόνο με τα δικά τους μικροσυμφέροντα και γράφουν (με επιδεικτικό, μάλιστα, τρόπο) στα παλιά τους τα παπούτσια όλους τους άλλους (όλες τις άλλες κοινωνικές ομάδες & κατηγορίες αλλά, βέβαια, και όλους τους υπόλοιπους μικροαστούς) ξαφνικά, μόλις εμφανιστεί ένα οποιοδήποτε ζήτημα που δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν οι ίδιοι ατομικά, τότε ….εκρήγνυνται !!! Τότε, λοιπόν (και βέβαια μόνο για εκείνες τις πέντε υπόλοιπες μέρες του χρόνου που απαιτούνται για το δικό τους μόνο ζήτημα) βγαίνουν στα κάγκελα και …ουρλιάζουν: «Μα που είναι το Κράτος, μα πού είναι η …Κοινωνία, είστε όλοι ηλίθιοι ; είστε όλοι αδιάφοροι για αυτό που μου συμβαίνει ; Υπάρχει Δικαιοσύνη ; έχουμε …Δημοκρατία ;»
Μα η απάντηση καλοί μου άνθρωποι είναι απλή:
Η Κοινωνία, το Κράτος, η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη βρίσκεται εκεί ακριβώς που την έχετε πεταμένη, εγκαταλελειμμένη, υποτιμημένη και βιασμένη τις 360ημέρες που πέρασαν, ασχολούμενοι μόνον «με τον κώλο σας» και με τα μικροσυμφέροντά σας, δηλαδή : στο Πουθενά, στα Αζήτητα.
Τι δεν καταλαβαίνετε ;
Η Ελλάδα έχει διαλυθεί και λεηλατηθεί, έχουμε φάει 5 μνημόνια στο κεφάλι, όλη η δημόσια περιουσία είναι υποθηκευμένη για τα επόμενα δυό τρείς χιλιάδες χρόνια, το δήθεν δημόσιο χρέος εμφανίζεται σήμερα μεγαλύτερο από ότι το 2010 που μας έβαλαν στα μνημόνια (και ταυτόχρονα το ΑΕΠ είναι μικρότερο κατά 50 με 60 δις), όλη η μορφωμένη νεολαία της χώρας έχει ήδη φύγει (η ετοιμάζει τις βαλίτσες της) για το εξωτερικό, η Ελλάδα λοιπόν έχει μετατραπεί σε ένα σάπιο οικονομικό και γεωπολιτικό προτεκτοράτο, και ναι, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θέτουν (μερικοί αρθρογραφούν κιόλας) τέτοιες γραφικές ερωτήσεις (σαν τις παραπάνω) στη χώρα πού από το 2010 μέχρι σήμερα έγιναν τρεις τουλάχιστον συνταγματικές εκτροπές και μία χυδαία ανατροπή δημοψηφίσματος (το 2015) χωρίς ο ελληνικός λαός να οδηγήσει κανέναν υπεύθυνο στη Δικαιοσύνη.
Είναι, λοιπόν, (κωμικο)τραγικό ότι ΚΑΝΕΝΑΣ σχεδόν έλληνας πολίτης δεν ΣΥΝΑΡΤΑ όλα αυτά που περνάμε με τη δική του παρουσία ή ΑΠΟΥΣΙΑ από τα Κοινά.
Επίσης, ειδικά για εκείνους που δεν απέχουν, αλλά (φαντάζονται ότι) ασχολούνται με τα Κοινά, θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε και εναλλακτικά:
Σχεδόν κανένας δεν φαίνεται να συναρτά όλα αυτά που περνάμε με τον Αυτάρεσκο Φανατισμό και την πολιτική Μικρόνοια που επέδειξε είτε ατομικά, είτε μέσα από τις πολιτικές «ομάδες» ή «χώρους» τις οποίες στήριξε ή στελέχωσε όλα αυτά τα κρίσιμα χρόνια.
Ας θυμηθούμε:
Case study 1: Μνημόνια
Στις 29-6-2011, χαζοχαρούμενοι παρτάκηδες δεξιοί και «εκσυγχρονιστικά» Σημιτικά λαμόγια χασκογελούσαν κάτω από τα μουστάκια τους όταν η δολοφονική Αστυνομία της συμμορίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΔΗΜΑΡ χτυπούσε με μανία τις συγκεντρώσεις των πολιτών στην πλατεία Συντάγματος, για να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα Μεσοπρόθεσμα Μνημονιακά προγράμματα.
Χασκογελούσαν γιατί κοιτούσαν στους Τραπεζικούς τους λογαριασμούς, και στον αυτάρεσκο μικροαστικό τους κόσμο και αισθάνονταν πολύ …γαμάτοι, πολύ winners (τρομάρα σας) οι οποίοι δεν έχουν (και κυρίως: ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να έχουν) σχέση με τή ...λαϊκάντζα.
Και μετά ; Και μετά ήρθαν οι μέλισσες…
Case study 2: ΣΥΡΙΖΑ
Μετά λοιπόν από τους αδίστακτους Σημιτικούς Πασόκους, ξαναήρθαν οι δεξιοί μαυραγορίτες υπό τήν αιγίδα Αντώνη Σαμαρά και μετά ήρθε ο Alexis !
Και χάρηκαν οι άθλιοι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που ο Alexis, έχοντας πρώτα κάνει τή βρώμικη δουλειά (αντιστρέφοντας τό ΟΧΙ τού δημοψηφίσματος 2015) συνέχισε να ...μεγαλουργεί και «την έφερε» έπειτα και στους «μπατριώτες» ψηφίζοντας μια χυδαία ΝΑΤΟϊκή συμφωνία με τό άλλο ΝΑΤΟϊκό ανδρείκελο Ζάεφ στις Πρέσπες και μάλιστα χάρηκαν ακόμη περισσότερο που αυτό το έκανε αγνοώντας επιδεικτικά τη βούληση του 70 % του ελληνικού λαού !
Πόσα κιλά Μικροαστός πρέπει να είσαι για να μην καταλαβαίνεις ότι αν ένα «Αριστερό» κόμμα αντιστρέφει ένα συγκλονιστικό ΟΧΙ του 65 % του ελληνικού λαού σε ένα δημοψήφισμα και αμέσως μετά υπογράφει (με τη συνδρομή ΜΑΤ & δακρυγόνων) μια κατάπτυστη ΝΑΤΟ-ική συμφωνία με το 70 % του λαού απέναντι, τότε η Δεξιά που θα επανέλθει δεν θα αφήσει λίθο επί λίθου ;
Τότε, λοιπόν, θα κλαψουρίζεις (συμβαίνει τώρα) λέγοντας «μα γιατί το κάνετε αυτό, δεν είναι σωστό, αφού η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν συμφωνεί» και θα παίρνεις την απάντηση από τήν συμμορία Μητσοτάκη : «Και ποιός τον γαμεί το λαό ;».
Καλό ;
Συνοψίζοντας:
Παρότι ειδικά την τελευταία δεκαετία, δεν κάναμε τίποτε απολύτως στην κατεύθυνση της ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ μας με τους Υπόλοιπους (εννοώ με τους πραγματικούς υπόλοιπους: συγκατοίκους, συμπολίτες, συμπατριώτες κ.λ.π., όχι με τους φανταστικούς ανύπαρκτους «φίλους» - καθρέπτες μας στα social), παρότι λοιπόν απαξιώσαμε κάθε Συλλογική διαδικασία, κάθε Συν-έλευση, κάθε Κοινόν στα παλιά μας τα παπούτσια, παρότι επιμείναμε με μανία να «συμβούν» οι ευχές μας εκτός πολιτικής, και εκτός πραγματικότητας,
φτάσαμε σήμερα να κλαψουρίζουμε γιατί οι Ισχυροί (αντίθετα από εμάς) συνεχίζουν ακάθεκτοι να ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ μεταξύ τους, να συνεδριάζουν αδιαλείπτως (G7, G20, Eurogroups κλπ), να ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ τον μεταξύ τους Ανταγωνισμό βρίσκοντας Κοινό Τόπο και Κοινά (για την τάξη τους) συμφέροντα, και, το πιο γραφικό και τραγικό ταυτόχρονα: θυμώνουμε που μας «προδίδουν», που σκέφτονται να μας ξεσκίσουν ολοκληρωτικά,
που μας χειρίζονται ξεδιάντροπα οι «επιστήμονες» (σαν τον κτηνίατρο CEO Μπουρλά τής Pfizer και σαν τίς ακαταδίωκτες επιτροπές "ειδικών"), που μας πουλάνε οι «πολιτικοί», που μας πουλάει ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης, η Adidas, η Nike,η LOREAL, η ΝΕW BALANCE & τα ZARA, όλοι αυτοί που καθημερινά εκμεταλλεύονται μέχρι θανάτου, εξανδραποδίζουν, βομβαρδίζουν, διαμελίζουν παιδιά σκλάβους για τις «επιχειρήσεις» τους (τις οποίες «επιχειρήσεις» εμείς τις λατρεύουμε σαν ΕΙΔΩΛΑ....)
-Ναι, αλλά εμάς δεν μας σκέπτονται ;
-Δε είναι άδικο αυτό ;
-Αφού εμείς είχαμε διαβάσει σε κάποιον Κοέλιο ότι «αρκεί να θέλεις κάτι πάρα πολύ και το Σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου για να συμβεί».
-Δηλαδή τι ;
-Μας είπαν ψέματα ;
-Αυτό δεν είναι σωστό ... !!!
Τ.Σ.
